آیا بیش فعالی نوزادان ممکن است؟!

یکی از خاطره‌انگیزترین لحظات زندگی هر پدر و مادری، لحظه‌ای است که کودک خود را برای اولین‌بار می‌بینند. از همان ابتدا حساسیت به رفتارهای نوزاد در بیشتر والدین وجود دارد. یکی از این حساسیت‌ها و نگرانی‌هایی که جدیداً رو به افزایش است، بیش فعالی نوزادان است. بیش فعالی در نوزادان چگونه است؟

هر کودکی با سرشت‌ خاص خود به دنیا می‌آید. یکی آرام و با گریه کم و دیگری پر سروصدا. نوزادی با هر محرکی برمی‌گردد و دیگری تنها به محرک‌های خاصی پاسخ می‌دهد. پس اولین نکته‌ای که باید در بررسی بیش فعالی در نوزادان درنظر بگیریم، ذات کودک است.

با وجود این‌که هر چه یک اختلال سریع‌تر تشخیص داده شود، بیشتر قابل کنترل می‌شود اما بیش فعالی نوزادان تا به امروز قابل تشخیص نیست.

در این مطلب قصد داریم نشانه‌هایی را که والدین به بیش فعالی نوزادان نسبت می‌دهند، بررسی کنیم و سوال تشخیص بیش فعالی در نوزادان، آری یا خیر؟! را با کمک یکدیگر پاسخ دهیم.

با ما همراه باشید.

نوزادی به چه زمانی گفته می‌شود؟

در بحث بیش فعالی نوزادان، ابتدا باید بدانیم نوزادی به چه سنی اطلاق می‌شود.

به دوره زمانی شروع تولد تا یک ماهگی، دوران نوزادی گفته می‌شود. هرچند در اغلب موارد چندماه اول دوران شیرخوارگی یعنی از 1 ماهگی تا 2 سالگی را نیز جزو دوران نوزادی در نظر می‌گیرند.

در این دوران که اهمیت بسیار بالایی دارد، سیستم‌های مختلف بدنی تا حدود زیادی به تکامل می‌رسند. به طور مثال مغز، بیشترین رشد خود را در این زمان دارد.

اگرچه نوزادی یکی از بهترین دوره‌ها برای تشخیص بیماری‌های خونی، هورمونی و … است اما بیماری‌های خلقی، روانی و ذهنی بسیار سخت قابل تشخیص است. چون این بیماری‌ها در ارتباط با محیط و افراد بروز پیدا می‌کنند و نوزادی که در ابتدای این مسیر است، ارتباطات زیادی را نمی‌تواند داشته باشد.

نوزادی چه ویژگی‌های حرکتی دارد؟

برای شناخت علائم بیش فعالی در نوزادان، باید ویژگی‌های این دوره را بدانیم و با توجه به خصوصیات هر سنی، شرایط نوزاد را درنظر بگیریم.

چگونه جنین بیش فعال می‌شود؟

اولین مکانی که هر انسانی زندگی را در آن شروع می‌کند، رحم مادر است. شکل‌گیری ما از محیطی شروع می‌شود که می‌تواند ادامه زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر مشکلات جسمی، چالش‌های سیستم عصبی نیز در این محیط به وجود می‌آید.  اختلال بیش فعالی یک اختلال عصبی است و در آن انتقال‌دهنده‌های عصبی دچار مشکلاتی می‌شوند. پس دانستن عواملی که در اولین محیط زیستن فرد، می‌تواند تغییراتی در سیستم عصبی ایجاد کند بسیار مهم است.

کودک در این محیط می‌بیند، می‌شنود و حس می‌کند.

سه علت بیش فعالی جنین:

1. عوامل محیطی: زایمان طولانی مدت، وزن کم هنگام تولد، عفونت‌های بارداری، تنگی کانال زایمانی و فشار به سر جنین، مصرف الکل، دخانیات، در معرض موادشیمیایی قرار گرفتن
2. شرایط روانی مادر: استرس و مشکلات خلقی
3. ژنتیک: سابقه خانوادگی، از هر 10 دوقلوی همسان، 8 دوقلو و از هر 10 دوقلوی غیرهمسان، 3 دوقلو احتمال ابتلا به بیش فعالی را دارند.

در این باره می‌توانید مطلب علت بیش فعالی در کودکان را بخوانید.

والدین چه نشانه‌هایی را علائم بیش فعالی نوزادان می‌دانند؟

طبق منابع علمی روانپزشکی، سن تشخیص بیش فعالی بالای 4 سال است. در واقع یکی از ملاک‌های تشخیصی، اختلال در فعالیت‌های روزمره زندگی فرد است. پس نمی‌توان بیش فعالی را در سنین پایین‌تر تشخیص داد. والدین با توجه به اطلاعاتی که درباره بیش فعالی کودکان و بزرگسالان دارند، یک سری نشانه‌ها را علائم بیش فعالی در نوزادان می‌دانند.

این علائم و دلایل احتمالی آن‌ها را باهم بررسی می‌کنیم.

گریه بیش از حد

یکی از عواملی که والدین آن را نشانه بیش فعالی نوزاد می‌دانند، گریه زیاد نوزاد است. آیا می‌توان گریه بیش از حد را از علائم بیش فعالی در نوزادان دانست؟

همه ما می‌دانیم گریه یک فعالیت طبیعی و بسیار مهم برای نوزاد است. کودک برای بیان گرسنگی، تنهایی، ترس، عدم راحتی و … گریه می‌کند. اما وقتی به صورت طولانی مدت و بی‌دلیل انجام شود باید آن را بررسی کرد.

ناراحتی‌های جسمانی، دوری از مادر، استرس‌های محیطی و … می‌توانند منجر به گریه طولانی مدت نوزاد شوند.

مشکلات تغذیه‌ای

از مشکلات تغذیه‌ای می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: نداشتن اشتها، استفراغ و بی‌توجهی به شیر که مهم‌ترین تغذیه کودک است.

یکی از دلایلی که می‌تواند باعث این مشکلات شود، ریفلاکس در نوزادان است. پس بهتر است کودک را از نظر مشکلات گوارشی توسط پزشک متخصص مورد بررسی قرار دهیم.

بی‌قراری

آیا هر نوزادی که بی‌قراری می‌کند، در آینده بیش فعال می‌شود؟

گاهی با یک تغییر کوچک محیطی مثلاً تغییر نور، صدا و شرایط دمایی محیط از بی‌قراری نوزاد کاسته می‌شود. نکته مهمی که باید به آن توجه شود علاوه بر گریه، بی‌قراری نیز یکی از زبان‌های نوزاد است که با آن نیازهای خود را ابراز می‌کند.

نوزاد ممکن است بی‌قراری خود را با خشم زیاد نشان دهد. مثلاً پاهای خود را با شدت به اطراف بکوبد یا حرکات تکانشی داشته باشد.

اگر بی‌قراری با وجود ایجاد تغییرات، افزایش سن و رشد کودک همراه با او بماند باید حتماً به متخصص مراجعه شود تا کودک برای اختلال بیش فعالی ADHD ارزیابی شود.

مشکلات خواب

نخوابیدن نوزاد یا بیدار شدن مکرر یکی از دلایل نگرانی والدین است که ممکن است این را یکی از ملاک‌های تشخیص نوزاد بیش فعال بدانند.

برای حل این مشکل، در ابتدا باید مشکلات گوارشی، شرایط محیطی حتی نوع جنس لباس نوزاد را بررسی کنیم و در صورت ادامه داشتن مشکلات، در اولین فرصت به متخصص اطفال مراجعه کنیم.

وجود چهار مورد بالا می‌تواند احتمال ابتلا به اختلال بیش فعالی در سنین کودکی و بزرگسالی را نشان دهد اما به شرطی که سایر عوامل دخیل رد شده باشد.

طب سنتی درمورد بیش فعالی چه می‌گوید؟ اگر به طب سنتی علاقه‌مندید این مطلب را بخوانید:

رابطه اوتیسم و بیش فعالی چگونه است؟ مطلب زیر بخوانید:

نشانه‌های امروز نوزاد و بیش فعالی فردا

تحقیقات محدودی نشان‌ می‌دهند وجود ویژگی‌های خاصی در دوران نوزادی می‌تواند احتمال ابتلا به بیش فعالی در سنین بالاتر را افزایش دهد:

1. نوزادانی که سرشت پرچالش‌تری دارند
2. تاخیر زبانی به خصوص در 18-9 ماهگی (بخوانید: گفتاردرمانی بیش فعالی)
3. تاخیر حرکتی به خصوص در 18-9 ماهگی
4. از نظر شما کودک سخت و دمدمی مزاج است

وقتی کودک به سنین نوپایی می‌رسد:

1. کودک نمی‌تواند به خوبی تمرکز کند
2. کودک نمی‌تواند بی‌حرکت بماند
3. کودک تکانشگر است

در نهایت…

نگرانی‌های والدین همیشه قابل درک هستند. با رعایت سلامت محیطی و روانی مادر در دوران بارداری می‌توان از بروز علائم جلوگیری کرد. هر مشکل و ناسازگاری در کودک می‌تواند دلایل متنوعی داشته باشد. ما باید محتمل‌ترین دلیل را با مراجعه به متخصص مربوطه بررسی کنیم.

تشخیص بیش فعالی در نوزادان با قطعیت قابل انجام نیست. پس بهتر است در درمان بیش فعالی در نوزادان از درمان‌های دارویی اجتناب کرد تا روند رشدی نوزاد تحت تاثیر قرار نگیرد.

برای مشاوره تخصصی در حیطه بیش فعالی با ما در تماس باشید:
0910070422